Gerçek Titanik Yolcuları Nasıl Görünüyordu?

Titanik, sıradan bir ailede büyüyen ve Kraliyet Donanma Rezervinde hizmetine başlamak için 12 yaşında okulu bırakan 62 yaşındaki Edward Smith'in komutası altındaydı. Smith, 40 yıllık tecrübesiyle White Star Line şirketinin en deneyimli kaptanıydı. Titanik gezisinin onun için emekli olmadan önceki son yolculuk olması gerekiyordu .

Joseph Bruce Ismay, White Star Line şirketinin kurucusu ve başkanıydı. Rakiplerini yenmek istedi, bu yüzden gerçekten lüks bir gemi inşa etti ve bu yüzden gemideki cankurtaran sandallarının sayısının 48'den 16'ya düşürülmesini emretti.

Thomas Andrews, Titanik'in yapımcısıydı ve nasıl çalıştığını görmek için ilk yolculuğa çıktı. Kazadan sonra Andrews, geminin kesinlikle batacağını bilen birkaç kişiden biriydi. Yolcuları cankurtaran botlarına binmeye ikna etti, insanların can yelekleri giyip güverteye çıkması için odaları aradı. Andrews hayatta kalamadı. En son gemi batmadan kısa bir süre önce görüldü. Andrew , insanların onları sal olarak kullanabileceğini umarak güverteden suya sandalyeler fırlatıyordu .

William Murdoch gemi yolculuğunda 16 yıllık deneyime sahipti ve Titanik'teki kaptanın ilk yardımcısıydı. Nöbetçi subay kaza gününde buzdağı çok geç gördü ve 37 saniye sonra kazanın olduğu iddia edildi.

Frederick Fleet ve meslektaşı trajedinin olduğu gece gözcülük yapıyordu ve buzdağını ilk fark eden o oldu. Fleet, cankurtaran botuna bindi ve trajediden kurtuldu.

Charles Lightoller, Titanik'teki kaptanın ikinci yardımcısıydı. Gemi batmaya başlayınca subay gemiden atladı. Diğer 29 adamla birlikte filikaya bindi. Lightoller , onlara tekneyi dengede tutmayı ve batmasına izin vermemeyi öğretti .

Archibald Gracie IV bir yazardı, amatör bir tarihçiydi ve Titanic'te birinci sınıf bir yolcuydu. Çarpışma olduğunda,  Charles Lightoller'ın kadınları ve çocukları cankurtaran sandallarına koymasına yardım etti . Gemi battıktan sonra devrilmiş bir teknede kendini kurtardı. New York'a döndükten sonra, tarihçiler ve araştırmacılar için değerli bir bilgi kaynağı haline gelen Titanik hakkındaki deneyimleri hakkında bir kitap yazmaya başladı.

Titanik'in batışı sırasında yaşlı bir çiftin kucaklaştığı film sahnesi en etkileyici sahnelerden biriydi. Birbirlerini gerçekten seviyorlardı. İş adamı ve politikacı Isidor ve eşi iş nedeniyle uzakta olmak zorunda kaldığı zamanlar, her gün birbirlerine mektuplar yolladılar. Titanik memuru, çiftin yaşını göz önünde bulundurarak, ikisinin de cankurtaranda oturmasına izin vermeye hazırdı. Ancak Isidor, gemideki diğer adamların yaptığını yapmaya karar verdiği için reddetti. Karısını tekneye koymaya çalıştı ama Ida kocasını batan gemide terk etmek istemedi. Yaşlı çift en son güvertede kol kola ayakta görüldü.

Batan gemideki tüm paniğe rağmen orkestranın müzik yapmaya devam ettiği film sahnesi herkesi harekete geçirdi. Bu bölüm gerçek olaylara dayanıyor. Wallace Hartley gemideki orkestranın başıydı ve buzdağıyla çarpışmanın ardından Hartley ve diğer müzisyenler yolcuları sakinleştirmek istedi, bu yüzden müzik çalmaya başladılar. Pek çok tanık, orkestranın gemi batana kadar çalmaya devam ettiğini iddia etti. Müzisyenlerin hiçbiri hayatta kalamadı. Hartley'in cesedi üzerine kemanı takılı olarak bulundu.